Opdat wij niet vergeten

Gebeurtenissen door het jaar heen: april 2005 tot Juli 2006

Een bewogen jaar heb ik gehad waarin mooie maar ook enkele tegenvallers zijn geweest. Je weet dat het gebeuren kan, maar je verwacht het niet ondanks al je werkzaamheden dat door mij serieuze en met beste goede bedoelingen gedaan wordt. Het overkomt je en je bent dan machteloos op dat moment.

Vanaf de herdenking van 4 mei 2005 tot juli 2006 heb ik, of liever gezegd hebben wij het een en ander meegemaakt. Er is natuurlijk altijd wel iets als je met diverse instanties, met vrienden en kennissen te maken hebt. Maar er zijn ook heel veel leuke dingen zoals, omgaan met de veteranen 1940-1945 die hier hebben gestreden en de vele contacten met de Indië veteranen.

Je probeert altijd (eerste doel) op te komen voor de oorlogsveteranen die nabij het oorlogsmonument gestreden hebben tegen de Duitse verkenningseenheid op 12 mei 1940. Je gedachten gaan over de vraag, hoe zijn die veteranen in hun verdere leven met al die gebeurtenissen omgegaan. Ik weet dat er veteranen zijn die op de Poeldonk gestreden hun leven lang het zwaar hebben gehad omdat ze het niet konden verwerken. Ook Indië veteranen hebben doorgaands veel meegemaakt in de (meestal) 3 jaar dat zij in het verre Nederlandse Indië waren. Zij moesten orde en vrede te handhaven, zoals dat zo mooi gezegd wordt. Hun verhalen spreken bij sommige boekdelen.

Als je al die zaken serieus neemt dan kun je begrijpen waarom herdenkingen belangrijk zijn en vooral, waarom er met diep respect herdenkingen georganiseerd moeten worden. De meeste veteranen voelen meteen aan als er zaken fout gaan tijdens de herdenking. Ze zien en weten direct dat het niet serieus aan toe gaat.

Zo heb ik diverse herdenkingen mee mogen maken zoals in het afgelopen jaar de Indië herdenking, op 19 augustus 2006 in het Zuiderpark te Den Bosch. Daar was een toespraak te horen door een persoon, die in zijn toespraak zijn belevenissen had weergeven. Iedereen was onder de indruk over zijn verhaal over wat hij zelf had meegemaakt. Het prachtige Indië monument staat daar op een heel mooie plek en de jaarlijkse herdenking is in goede handen.

Ook grote Nationale herdenkingen maak ik soms mee en zijn doorgaands goed. De Indië herdenking op 7 september 2006 in Roermond was met veel respect georganiseerd. Ik was getuigen van een prachtige herdenking waarover veel lof gegeven mag worden aan de organisatie.

Het gehele jaar door komen regelmatig bezoekers soms met kinderen aan het oorlogsmonument. Vooral bij mooi fietsweer komen de mensen rustpauze nemen. In sommige gevallen kunnen wij, als wij in de tuin bezig zijn met het onderhoud, in gesprek komen met de bezoekers.

Zo nu en dan hoor je verschrikkelijke verhalen over hun gesneuvelde vader, oom of een broer die in de oorlogstijd of in het verre Indië als militair zoveel hadden meegemaakt. De verhalen gaan soms emotioneel worden als er een familielid gesneuveld en in Indië is of achtergebleven. Ook als het gaat over familie die door oorlogsgeweld zijn omgekomen.

Veel contacten

Heel veel contacten heb ik het gehele jaar door waaronder Indië veteraan, Fred van der Kleij http://www.vertelhetjekleinkinderen.web-log.nl. Met hem heb ik bijzonder goede contacten het gehele jaar door. Via hem kom ik ook veel te weten hoe het en wat er in Indië afspeelden.   

Het Poeldonk monument is een monument met veel oorlogsverhalen. Wij hebben het gehele jaar door regelmatige gesprekken met mensen die het over de oorlogstijd hebben. Een luisterend oor is dan voldoenden. Eigenlijk zou ik de verhalen in een dagboek moeten gaan bijhouden, maar dat doe ik niet. 

Dhr. Rehnsch bezoekt monument.

Voor het eerst bezocht dhr. Rehnsch uit Den Haag met zijn vrouw, op 13 augustus 2005 het Poeldonk monument. Hij had er voorheen geen weet van dat er een oorlogsmonument was opgericht in 1970. In het voorjaar 2002 kreeg ik contact met hem door een oproep via veteranenblad Checkpoint, voor militairen die hier op 11 en 12 mei de Poeldonk geweest waren.

Doordat Dhr. W. Rehnsch op dat moment (2002) tobbende was met zijn gezondheid kon hij niet naar de herdenking komen. Al die tijd ( bijna 3.5 jaar lang) hebben we contacten gehouden terwijl wij elkaar persoonlijk niet kende. Voor het eerst maakte wij kennis met elkaar, het was een bijzondere ontmoeting die middag.

Toen dhr. en mevr. Rehnsch weer naar huis gingen, beloofde hij op 4 mei a.s. naar herdenking te komen, als zijn gezondheid dat toelaat. Dhr. Rehnsch kwam vooral om zijn Majoor Döbken te gedenken, de majoor Döbken was voor hem een geweldige goede commandant.

Ook schoolkinderen komen dikwijls met kleine maar soms in grote groepen aan het oorlogsmonument. Zo ook op 29 mei 2006 toen het Mondriaan College uit Oss, weer de jaarlijkse oorlogsmonumenten fietstocht had georganiseerd. Er kwamen, drie dagen lang grote groepen jongere aan het Poeldonk monument. Ongeveer 160 opgroeiende jongeren hadden in die dagen een proefwerk meegekregen over de oorlogsgeschiedenis, ze moesten tevens de vragen invullen.

De jongeren gaan vanaf de Mondriaan school in Oss, via Geffen, Berlicum, Den Dungen (Poeldonk monument) en vervolgen de fietstocht naar Kamp Vught waar de jongeren ook de fusilladeplaats bezoeken.http://www.nmkampvught.nl Veel jongeren zijn geïnteresseerd in de oorlogsgeschiedenis merkte ik. Een geweldig voorbeeld dat doet volgen.

Groepsfoto’s bezoek aan het monument kun je hier bekijken.

De contacten met de nabestaande van Majoor Döbken zijn heel goed, ook met de familie van de gesneuvelden. In het najaar op 3 november 2005, zijn nabestaande van majoor Döbken uit Amerika een bezoekje wezen brengen aan het monument. De familie was via mijn site al goed op de hoogte. De familie kon op de plaats van de gebeurtenissen zich laten informeren wat op de Poeldonk was voorgevallen. Je beseft dan wat een moeilijke opdracht Majoor Döbken hier heeft moeten uitvoeren. De plek waar Majoor Döbken was gesneuveld konden wij hen ook vertellen. De familie had bloemen aan het monument neergezet. Ook dit jaar (2006)hebben nabestaande van Majoor Döbken bloemen laten leggen tijdens de 4 mei herdenking.

Voorbereidingen 4 mei herdenking 2006.

Op 13 maart 2006, waren wij uitgenodigd voor een bijeenkomst op het gemeentehuis waar burgemeester Pommer en het Oranjecomité ook aanwezig waren. Het gesprek ging over de voorbereiding van de dodenherdenking a.s. 4 mei. In dat gesprek kwam naar voren dat het Oranjecomité vond, dat wij de herdenking maar moesten organiseren. Dat was voor ons een complete verrassing.

Wij hadden dat niet verwacht en na enige uitleg door het Oranjecomité en de burgemeester hebben wij die opdracht aanvaard. Er werden afspraken gemaakt waarin wij, ik samen met mijn broer Albert, de herdenking zouden (moeten) gaan organiseren. Wij zouden de gemeente alsook het Oranjecomité steeds optimaal op de hoogte houden, wat ook nagekomen is.

Ik heb tevens met burgemeester Pommer over de (alsmaar) vergeten groep Indië veteranen gesproken. Ik vond dat deze groep Indiëgangers dezelfde rechten hebben om uitgenodigd te worden als de andere veteranen van 1940 - 1945 die hier gestreden hebben. De burgemeester ging daarmee akkoord. Ik heb dat buitengewoon gewaardeerd.

Door mijn initiatief zijn de oorlogsveteranen van 1940-1945 uit Den Dungen en de Indiëgangers voor het eerst door gemeente Sint Michielsgestel officiële uitgenodigd om de 4 mei herdenking bij te wonen. Voor de Indiëgangers was dat sinds 1951 nooit meer voorgevallen. Met medewerking van dhr. Tien van der Hofstad (een echte Indiëganger behartiger) kreeg ik goede hulp. Hij zou zorgen voor de uitnodigingen en bloemenkrans alsook de Indiëgangers ondersteuning geven indien nodig, wat geweldig goed gedaan is. Bedankt Tien.

Tien van der Hofstad heeft ontzettend veel goed werk gedaan voor zijn Indiëgangers. Hij had dat werk overgenomen van Christ van der Laak, (Indiëganger), helaas is Christ sinds 22 juni 1988 overleden. Tien van der Hofstad organiseerde reünies en schreef 11 boeken over Indië, ook boeken over Indiëgangers uit onze parochie Den Dungen. Uit de opbrengst van zijn verkochte boeken kon Tien van der Hofstad het grootste gedeelte daarvan besteden voor het betalen van reünies voor zijn Indiëgangers. In de tweede reünie dat Tien van der Hofstad mede organiseerde, gaf de schrijver zelfs elke Indiëganger een mooi Indië boek cadeau.

De woorden Terima Kasie Banjak (heel veel dank) werd op die avond regelmatig uitgesproken. Eigenlijk heeft Tien van der Hofstad allang een lintje verdiend.  

Opmerking: zijn boeken zijn helaas niet meer verkrijgbaar, de boeken zijn nog aanwezig in diverse bibliotheken. Koppeling naar de boeklijst van de Heer van der Hofstad.

Alle genodigde veteranen zijn door het Oranjecomité en wethouder J. van Doorn hartelijk ontvangen bij “Majorca bar” op de Poeldonk. De aanwezigen en oorlogsveteranen hebben dat enorm gewaardeerd. Het Oranjecomité heeft de ontvangst geweldig goed georganiseerd.

Nu ik en mijn broer de herdenking moesten organiseren (we hadden geen andere keuze) het moest nu iets speciaals worden vanwege dat er nu ook Indiëgangers kwamen als genodigden. Het programma was snel in elkaar gezet omdat ik door de jaren heen al dikwijls herdenkingen had meegemaakt, dus je weet dan hoe dat gaat. (zie programma)

Ondanks dat er iets voorgevallen is, kunnen spreken dat het een geslaagde herdenking was geworden. De veteranen 1940-1945 en de Indiëgangers hebben mooie herinnering meegekregen en hebben hun kameraden optimaal in gedachten kunnen gedenken. De Indiëgangers maar ook vele bezoekers die bij de herdenking aanwezig waren alsook de veteranen 1940 - 1945 vonden het een waardige herdenking was. Er was dan ook applaus te horen en dat zegt genoeg.

Bedankt

Wij willen via het monument Poeldonk website, iedereen bedanken, ook degene die ons complimenten gaven na de herdenking en later. Het is voor ons een geweldige steun om nog steeds te horen dat het zo goed was georganiseerd was en dat de toeschouwers daarvan hebben genoten. Witte duiven loslaten is altijd een mooi gezicht. Achteraf een geweldige waardering voor al dat werk dat wij door de jaren heen al hebben gedaan. Wij zijn daar heel tevreden mee.

Dhr. Jos Smits overleden.

Op 3 mei 2006 kregen wij het bericht dat dhr. Jos Smits is overleden.

Hij was destijds voorzitter van het Comité VeViVo (Vereniging tot Viering van Volksfeesten). Het Comité VeViVo heeft zich ingezet en ontzettend veel werk gedaan om een oorlogsmonument op te richten. Jos was medeoprichter van het oorlogsmonument op de Poeldonk hij voelden zich sterk betrokken en verbonden aan het Poeldonk Monument en volgde alle gebeurtenissen.

Tijdens de onthulling, op 5 mei 1970, sprak dhr. Jos Smits als voorzitter van het Comité VeViVo, in zijn openingswoord deze woorden:

"Ons idee om de slag rond de Dungense brug in een monument vaste vorm tot memorie te geven, brachten wij reeds in november 1969 ter kennis en daarna bleek het meteen bij onze dorpsgenoten aan te slaan”.

Dat zegt heel veel, omdat onze inwoners van het dorp Den Dungen destijds bijdragen hebben gegeven om het monument op te kunnen richten. Jos bedankt, omdat jij en je medebestuurders ons het vertrouwen had gegeven om het oorlogsmonument aan de Familie Schuurmans over te dragen. Het monument is in goede handen en dat zal het ook blijven.

Getuigenverhaal, familie Schuurmans.

http://www.oorlogsmonumenten.nl/getuigenverhalen/Martien%20en%20Albert%20Schuurmans03.html#meer

Tot zover het verslag.