Opdat wij niet vergeten

Samenvatting herdenking 4 mei 2004.

Zoals vele jaren waren wij ook nu weer tijdig begonnen met de werkzaamheden in onze tuin en rondom het monument. Dit is belangrijk omdat de tuin onkruidvrij en netjes geharkt erbij moet liggen voor de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei. De weersomstandigheden waren de dagen daarvoor redelijk goed dus was alles mooi op tijd gereed.

De twee oud-strijders, Jan Scheele (86 jaar) en Piet Luteijn (95 jaar), wisten wij inmiddels dat zij dit jaar weer bij de herdenking aanwezig zouden zijn. Ook onze plaatselijke Indiëgangers zouden traditioneel weer bij de herdenking aanwezig zijn.

Op uitnodiging van enkel Indiëgangers kwam dit jaar voor het eerst, Indië veteraan dhr. A. Hoes de herdenking op de Poeldonk bijwonen. Dhr. A. Hoes wonende in ’s-Hertogenbosch, woonde in zijn jonge jaren op het Maaskantje, St. Michielsgestel (parochie Den Dungen) Hij is bij de oudere Dungenaren een goede bekende.

Tien van der Hofstad Indiëgangers (behartiger) en Wim van der Steen (Indiëganger) vonden het belangrijk dat er eens een toespraak zou moeten komen door een Indiërveteraan aan het monument. Het zou dan mede gaan over het voormalige Nederlands Indië, waar ‘onze jongens’ hun dienstplicht vervulden en wat daar gebeurde. Zijn aanwezigheid werd dan ook zeer gewaardeerd.

De heer A. Hoes, die goed op de hoogte is over de gebeurtenissen aangaande over het voormalige Nederlands Indië, werd door dhr. Van der Hofstad hiervoor benaderd of hij bereidt zou willen zijn om een toespraak te houden tijdens deze herdenking.

Ik heb begrepen dat de benadering voor een toespraak enigszins een verrassing was voor dhr. A. Hoes, (geb. maart 1924) Deze vraag kwam voor hem zo onverwachts dat hij enige dagen nodig had, tijd vrij te maken, om hieraan zijn medewerking te kunnen geven.

Maar de toezegging kwam zoals hij beloofd had gauw.

Dhr. Hoes heeft een zeer druk en actief leven omdat bij diverse organisaties betrokken is. Zo ook bij de voorbereidingen bij het oprichten van het Gedenkteken Indiëgangers, in het Zuiderpark, te ‘s-Hertogenbosch. Waar hij samen met zijn medebestuursleden heel intensief gewerkt heeft en dit plan heeft verwezenlijkt.

In het monument staan de namen aangebracht van 35 Bosschenaren die als dienstplichtig militair tijdens de zgn. politionele acties in Indië zijn gesneuveld.

Dhr. Hoes is voorzitter van Stichting Gedenkteken Indiëgangers ‘s-Hertogenbosch.

(Ik vind het een mooi initiatief, daarom geef ik persoonlijk enige aandacht hierover)

Als jonge militair had dhr. Hoes de opleiding gedaan bij de Royal Nedherlands. Army, eerste infanterie te Brenwood en deed later een verzwaarde infanterie opleiding te Glascow, in Engeland. Hij werd in Nederland ingedeeld bij, 4-11-RI en is op 6 februari 1947 vetrokken met de “Johan Oldenbarneveld” en kwam op 6 maart 1947 in Indië aan. Bij aankomst was hij bij de bewaking Gouvernements paleis havenbewaking enz. Dhr. Hoes eindigde zijn militairen loopbaan als Luitenant – Kolonel reserve personeel der krijgsmacht.

(Een verkorte toelichting over zijn militaire loopbaan).

De Herdenking,

Omdat het zo’n koude en regenachtige herdenking was geworden. Maar ondanks dat, waren er weer heel veel bezoekers naar de herdenking gekomen. Het viel mij op dat er schoolkinderen maar dat er nu ook veel jongere aanwezig waren, wat alleen maar heel positief is natuurlijk voor de toekomst om de herdenking actief te houden.

Pastor van Beurden begeleiden de herdenking met een toespraak en gebed.

Pastor van Beurden gaf in zijn openingstoespraak aandacht aan oud-strijder de heer A.D. Goedegebuure uit Sint Annaland, die op 8 december 2003 is overleden, en aan mevrouw Döbken-Soetens uit Den Haag, die op 1 maart 2004 overleden is. Beiden waren zeer nauw betrokken bij het monument aan de Poeldonk.

Pastor van Beurden legde de bloemenkrans namens de Parochie H. Jacobus de Meerdere.

Namens de gemeente was wethouder, J. van der Donk aanwezig en had een toespraak gehouden. Daarna legde hij de bloemenkrans namens gemeente St. Michielsgestel. 

Tijdens de toespraak van dhr. A. Hoes, waren daardoor meer Indiëgangers uit ons dorpje(ook zijn militairen vrienden) bij de herdenking aanwezig, om zijn toespraak aan te horen. Voor hen was de toespraak van dhr. Hoes bijzonder en de Indiëgangers herinnerde zich alles over wat er allemaal gebeurde in dat verre toen nog het Nederlands Indië.

Het was een goede toespraak waar veel duidelijkheid naar voren kwam, zeiden menig toeschouwers.

De heren Antoon de Laat en Wim van der Steen, legde ook dit jaar de bloemenkrans voor hun gesneuvelden kameraden, die daar in het verre Indië zijn achtergebleven.

Ook dhr. Jan Scheele en Piet Luteijn waren dit jaar weer aanwezig. Dhr. Piet Luteijn had een toespraak en dankte daarin iedereen tijdens de herdenkingsplechtigheid. Hij legde daarna samen met Jan Scheele de bloemenkrans voor hun speciale vriend, Majoor Döbken en voor hun kameraden, Jan Jansen van Dam en Abraham van Lenten en voor alle gesneuvelden van de oorlog 1940 - ‘45.

Twee schoolkinderen legde een mooi bloemstuk aan het monument voor gesneuvelden, namens de nabestaande van Majoor Döbken.

Door onze plaatselijke gilde, Sint Catharina klonk er tromgeroffel tijdens de vendelgroet aan het monument.

Daarna was er twee minuten stilte, een absolute stilte waar alleen de regendruppels te horen waren die op al die paraplus vielen.

Dhr. Kragting kwam samen met zijn vrouw, om Sgt. Jan Jansen van Dam gedenken. Dhr. Kragting uit gemeente Tiel, was tijdens zijn jonge militaire opleiding (dienstplicht) een zeer goede kameraad met Jan Jansen van Dam. Zij legde daarom rozen aan het monument.

Oud-strijder, Van der Steen uit gemeente Terneuzen, belde mij net voordat de herdenking begon even op, met de vraag, of ik rozen aan het monument wilde leggen, namens hem.

Hij was in gedachten bij zijn gesneuvelden kameraden. Ik heb dat met respect voor hem gedaan.

Drie oorlogsveteranen lieten drie witte duiven los vanuit hun handen terwijl twee kinderen een aantal duiven gezamenlijk loslieten vanuit een duivenmand, wat met grote belangstelling werd gevolgd. Er werden zeven gepaste oorlogsgedichten voorgelezen door de schoolkinderen, deze waren allen van basisschool, “t Kiemveld”.

Harmonie Wilhelmina speelde zoals gewoonlijk diverse aangepaste herdenkingsmuziek, het “Wilhelmus en later door een trompettist de “Last Post”.

Pastor van Beurden dankte iedereen voor de aanwezigheid.

Ik heb geprobeerd een samenvatting te maken over de gebeurtenissen van deze natte regenachtige 4 mei herdenking van 2004. Het was zoals gewoonlijk een goed georganiseerde herdenking, dat gedaan is door de leden van het plaatselijke Oranje Comité. Iedereen kan met veel respect op deze eredienst op terug zien.

Dit alles is met veel respect gedaan voor onze gesneuvelde militairen, zij stierven voor onze vrijheid, aan hen hebben wij onze vrijheid te danken.