Opdat wij niet vergeten

Samenvatting van gebeurtenissen over het afgelopen jaar

(van mei 2004 t/m mei 2005 )

Opsporing oud-strijders

In het afgelopen jaar heb ik veel contacten gehad met diverse personen die de oorlog 1940-1945 meegemaakt hebben of met mensen die sterke binding hebben met oorlogsgeschiedenis. Ook heb ik regelmatig contacten gehad met enkele oud-strijders die behoorde tot 14-R.I. , die op de 11e mei 1940, bij de Dungense brug aankwamen na een lange nachtelijke voettocht (40 km) vanaf “Generaal de Bonskazerne” te Grave.

De Dungense brug, die gelegen is over de Zuid-Willemsvaart, moest plotseling (ondanks dat er totaal geen voorbereidingen waren getroffen) als frontlinie gaan dienen, omdat de Duitsers al snel door de Peelraamstelling waren gebroken.

Ik heb in het afgelopen jaar zelf geen oud-strijders kunnen opsporen, die op 12 mei 1940 op de Poeldonk een zwaar hebben gestreden met een Duitse verkenningseenheid van de 254e divisie.

Wel heb ik nog oud-strijders kunnen benaderen via dhr. Ton Prince.    

Op de avond van 23 september 2004 kreeg ik een telefoontje. Ik zat zoals gewoonlijk weer aan de computer om wat correspondentie af te handelen. Het bleek dhr. Ton Prince te zijn uit het plaatsje Zonnemaire, provincie Zeeland.

Dhr. Prince was toevallig onze website tegengekomen en kwam daar interessante gegevens over de III-14-RI, waar ook zijn vader deel van uitmaakte tijdens de mobilisatie tot en met de strijd aan de Dungense brug. Zijn vader zat namelijk bij het 1-III-14e R.I.  Dhr. C. A. Prince  (Corstiaan Abraham) had destijds een bouwbedrijf maar is helaas geruime tijd geleden overleden. Ton was steeds op zoek geweest naar oud-strijders die iets zouden kunnen vertellen over zijn vader.

Zijn vader had tijdens zijn leven na de oorlog alleen maar verteld, dat hij Majoor Döbken had zien vallen. Thuis en met familie vrienden of kennissen had nooit iets over zijn oorlogsbelevenissen gesproken. Via de website kwam dhr. Ton Prince de naam, “Majoor Döbken” tegen die gesneuveld was. Plotseling kwam daardoor versnelling in zijn zoektocht.

Op vragen die dhr. Prince aan mij stelde, kon ik niet meteen eem antwoord geven. Ik beloofde hem contact op te nemen met de oud-strijders die hier jaarlijks de herdenking bijwonen.

Als je realiseert dat jongste militairen die in 1939 gemobiliseerd waren, nu ongeveer 86 jaar oud zijn, en de oudste oud-strijder die 4 mei 2005 bij de dodenherdenking was, nu 96 jaar is geworden, is de kans heel klein geworden dat er nog oud-strijders zijn die de naam van dhr. Corstiaan Prince, geboren 20-04-1914, zouden herinneren.

Ik ging aan de slag met de gegevens en de foto’s die ik gekregen had van dhr. Ton Prince. Maar na enkele telefoontjes kwam ik geen stap verder. Dhr. Jan Scheele kon de naam, Corstiaan  Abraham Prince niet herinneren. Ook dhr. Piet Luteijn kon de naam niet in zijn gedachten plaatsen en zei, “ hij is 5 jaar jonger dan ik, hij zal in een ander bataljon hebben gezeten.” Ik had hoop op dhr. G. F. van der Steen uit Terneuzen, maar ook hij kon de naam, dhr. Prince niet herinneren; “Het is allemaal ook zolang geleden” zei dhr, van der Steen.

Nu had ik nog maar één bekende oud-strijder waar ik informatie kon halen, bij dhr. W. Rehnsch uit Den Haag. Hij was tijdens de mobilisatie ook gelegerd in de “Generaal de Bons Kazerne” te Grave.  “Het is allemaal zo lang geleden” zei een oud-strijder. Maar ik belde toch maar even naar dhr. Wim Rehnsch.

De telefoon werd opgenomen en had dhr. Rehnsch aan de lijn. Ik begon mijn verhaal te vertellen over de helaas overleden heer Corstiaan Prince. Tot mijn grote verbazing kende dhr. Rehnsch Corstiaan Prince heel goed. Sterker nog, hij was een van zijn beste dienstkameraad tijdens de mobilisatie en wist veel vertellen over hem. Hij was zeer verrast met het telefoontje en wilde graag in gesprek komen met dhr. Ton Prince.

Dhr. Rehnsch vertelde dat hij ook nog een tweede dienstkameraad had waar hij veel mee omging tijdens de mobilisatie. Rehnsch vertelde, dat hij en zijn dienstmakkers in de strenge winter moesten ijszagen omdat rivier de Raam opengehouden moest worden. Ook deed hij patrouilles, al schaatsend met geweer op zijn rug, over het dikke ijs van rivier de Raam waar de schrale N.O. wind die over de Raam waaide wel extreem koud was. "Tijdens de mobilisatie hadden wij werk genoeg te doen, zoals wachtlopen, schutterputten en loopgraven maken maar ook lange afstanden lopen (marcheren)".

Dhr. Rehnsch vroeg mij of het mogelijk was dat ik zijn kameraad, dhr. A. Driessen zou willen opsporen. Hij woonde in 1940 aan de Bergendalseweg 19, te Berg en Dal, gemeente Groesbeek. Wim Rehnsch wilde graag weten hoe het met hem zou zijn, en of dhr. Driessen nog te bereiken was. Ik beloofde hem daarover te gaan informeren. Na een tijdje actief speurwerk, kreeg ik bericht van gemeente Groesbeek, dat de dhr. A. Driessen in 1994 is overleden. Ik heb dat Dhr. Rehnsch kunnen vertellen zodat aan deze zoektocht einde was gekomen.

Door de contacten met Ton Prince en dhr. Rehnsch, kreeg ik mooie oude mobilisatie foto’s in mijn bezit. De heer Rehnsch had ons deze prachtige foto’s ons toegezonden waarvan er enkelen op deze website zijn geplaatst.

Maar er was nog meer, door al die contacten kreeg ik het adres van oud-strijder, dhr. L.B. van Ast uit het plaatsje Noordgouwe, provincie Zeeland. Alweer een verrassing omdat, dhr. van Ast, op 12 mei 1940 ook heeft gestreden. Ook hij had zijn verhaal over wat er gebeurden op de Poeldonk. Hij wist al die jaren niet, dat er sinds mei 1970 een oorlogsmonument staat ter herinnering aan de drie gesneuvelden Nederlandse militairen. Hij wist ook niet dat de gesneuvelden ieder jaar worden herdacht op 4 mei.

Oud-strijder Dhr. van Ast, is 4 mei j.l. voor het eerst namens de gemeente, Sint-Michielsgestel uitgenodigd om bij de herdenking aanwezig te zijn. Na 65 jaar is hij weer in Den Dungen geweest om zijn gesneuvelden vrienden te gedenken. Na 65 jaar weer op de plaats waar hij een zware strijd had meegemaakt en die herinneringen heeft hij nooit los gelaten.

Ton Prince had nog een tweede oud-strijder kunnen bereiken, dhr. Hoek, uit het plaatsje Ellemeet uit provincie Zeeland, mij doorgegeven. Dhr. Hoek kon wegens omstandigheden niet bij de herdenking aanwezig zijn wat erg jammer is.

Door al die contacten kwam ik ook in bezit van mooie luchtfoto’s van ons woongebied de Poeldonk, gelegen aan de Zuid-Willemsvaart. De mooie foto’s van de, Dungense brug, waar zoveel militairen aankwamen in de vroege morgen van 11 mei 1940. Ton heeft de foto’s zelf genomen vanuit zijn helikopter. Enkele foto’s staan op deze site. Bedankt Ton van Prince Helicopters  

Bezoekjes aan het monument

Het gehele jaar door is er bezoek geweest aan het monument, vanuit diverse plaatsen uit Nederland, Engeland, Canada en België. Ook de docenten van basisscholen uit onze gemeente komen met de kinderen ieder jaar het monument bezoeken. Er komen veel bezoekers waaronder veel jongeren en ouderen uit en rondom onze gemeente het monument bezoeken.

Half mei 2004 waren er weer veel bezoekers aan het oorlogsmonument geweest. Nu was het een “oldtimervereniging” die enkele vragen in hun opdrachtenlijst hadden verwerkt. Om die opdrachten te kunnen beantwoorden stopte honderden van deze mooie oude auto’s bij het monument wat mooi was om te zien. Enkele leden van de oldtimerclub zeiden in een gesprek, “het is heel goed dat wij hier moeten stoppen voor gegevens, nu weten wij waarvoor dit monument hier is geplaatst.”

Er waren fietstochten georganiseerd die hun fietsroute zo hadden gepland dat de deelnemers het monument kwamen bezoeken.

Werkzaamheden

Het gehele jaar door activiteiten geweest rondom het monument.

Zo hebben wij in het najaar een tegelpad gemaakt omdat het voor mensen met de invalidenwagen maar ook voor oudere bezoekers soms te moeilijk was om over het losse zandpad naar het monument te lopen of te rijden.

Gemeente Sint -Michielsgestel gaf volle medewerking door de daarvoor benodigde nieuwe tegels beschikbaar te stellen, zodat wij een mooi tegelpad konden maken.

Bedankje

Op donderdag 24 maart 2005, kreeg ik een mail van mevrouw Wijffels, die mij uitnodigde om bij burgemeester Pommer op zijn werkkamer te komen. De burgemeester wilde mij bedanken voor de vele aandacht dat ik gegeven heb betreffende het werk wat te maken heeft met de Nationale Monumenten Website waar ik foto’s bij de verhalen had laten plaatsen door deze instantie. Bij alle verhalen over de oorlogsgeschiedenis staan nu ook de foto’s bij geplaatst, hetzij oorlogsmonumenten of plaquettes, die in Sint Michielsgestel aanwezig zijn. Dit zijn er 13 stuks in totaal.

De burgemeester had veel lof voor de website “Monument Poeldonk” welke ik en mijn webmaster Johan Minkels hebben geopend om de gebeurtenissen op Poeldonk te beschrijven en voor het vele werk daaraan. Als dank werd mij een bloemetje en een leuk aandenken aangeboden. Mijn hobby kreeg grote waardering, daarvoor mijn hartelijke dank aan burgemeester Pommer.

Voorbereidingen 2005

Intussen waren de voorbereidingen weer in volle gang voor de aanstaande herdenking  van 4 mei 2005. Er moest weer veel gedaan worden om rondom het monument om er alles netjes uit te laten zien. De herdenking moest optimaal zijn, omdat het 60 jaar geleden is dat Nederland bevrijd is. Maar voor onze oud-strijders was de herdenking 65 jaar geleden dat op 12 mei zo verschrikkelijke en zware strijd is geweest.

Het Mondiaan College

Het “Mondriaan College” uit Oss kwam eind mei 2004 het monument bezoeken met ruim 240 jongeren. De docenten van Mondriaan college hadden een programma over de oorlogsgeschiedenis waarbij de jongeren ook de site moesten bekijken en lezen.

Deze jongeren bezochten tijdens de fietstocht, 4 oorlogsmonumenten, waarvan de eerste in het centrum van Geffen staat. Na dat bezoekje gingen ze naar Berlicum (gemeente Sint Michielsgestel), en bezochten daar het monumentje van, “Kinderen de Man”. Van daaruit gingen de jongeren naar “Monument Poeldonk”, om dan weer verder te gaan naar “Kamp Vught”.

De gehele fietstocht is ongeveer 80 km heen en weer, wat toch een stevig eind fietsen is. Ik heb daarvan een aantal foto’s gemaakt van groepen jongeren aan het monument, dit als herinnering voor deze jongeren. Een aantal daarvan staan op deze site.

Een goed voorbeeld voor alle scholen om op deze manier de jongeren te betrekken bij de oorlogsgeschiedenis. Mij is opgevallen dat de jongeren buitengewoon geïnteresseerd zijn over de gebeurtenissen tijdens de oorlog 1940-1945. Ze vinden het zelfs belangrijk om op deze wijze iets van de oorlog te kunnen begrijpen. Goed voorbeeld doet volgen, het is belangrijk om te weten, waaraan wij onze vrijheid te danken hebben.

Ook dit jaar, eind mei 2005, hadden de jongeren van het Mondriaan College weer een fietstocht. Nu waren 290 jongere jongeren die meegedaan hadden aan deze unieke oorlogsmonumenten fietstocht. Heel veel waardering voor al deze docenten en jongeren.

Gewoon weer verder...

Na de herdenking van jl. 4 mei gaat het dagelijkse leven weer verder. Het gehele jaar door zullen met regelmaat bezoekers komen. Het monument en de tuin zal steeds netjes uitzien zoals dat hoort.

Alle oorlogsmonumenten hebben, als stille getuigen, ons nu nog steeds veel te vertellen. Elk oorlogsmonument, gedenksteen, plaquettes, hebben ieder een eigen verhaal op zichzelf die hun memoires overdragen. Iedereen moet weten, dat er tijdens de oorlog 1940-1945 veel bloed zweet en tranen, (woorden van Churchill, 10 mei 1940) vloeide voor onze vrijheid.

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”