|
Herinneren,
herdenken en bezinnen.
Op een monument bij een joods kerkje,
Opgericht voor zoveel leed en pijn
Las ik drie woorden, slechts drie simpele woorden,
Maar woorden, die heel rijk van inhoud zijn.
“Herinner, herdenken en bezinnen”
Stond er gebeiteld in een kleine steen
Werkwoorden die zóveel willen zeggen
en dat geldt niet voor ’t Joodse volk alleen
Ook voor jou, veteraan, zijn deze woorden
beladen met een eigen werkelijkheid,
immers herinneren, herdenken en bezinnen
passen perfect bij jou verleden tijd.
Die tijd van toen bracht veel veranderingen;
als jong soldaat moest jij van huis
naar ’t onbekende, warme, vreemde Indië
een land, waar alles anders was dan thuis.
Moeders rijst met bessensap werd nasi
ook de banaan was niet dezelfde meer,
maar heette pisang-susuh of pisang-goreng,
en papaya, wat was dat nu weer!
Jij, veteraan, herinnert je het leuke,
zoals de tjitjaks kruipend langs de muur
en de sport van het “tawarren” op de passar,
waar je zo handig in werd op den duur.
Jij, veteraan, herinnert je het mooie,
ziet nog de schoonheid van het tropenland:
de zon, het water, kleuren, djatibomen
en sawah’s spiegels in een groene rand
Jij, veteraan, herinnert je het goede,
want daar in die “Gordel van Smaragd”
was men blij met jullie komst en dankbaar
dat “toewan soldaat uit Holland” orde bracht.
|
Jij, veteraan, herinnert je het trieste:
Kinderen verwaarloost, nog zo klein,
zonder toekomstdromen, zonder vreugde.
je wilde helpen, als een vader voor hen zijn.
Jij, veteraan, herinnert je het ergste;
een sobat valt ten prooi aan pelopper’s hand
en krijgt zijn laatste rustplaats onder palmen,
hij viel voor Koningin en Vaderland!
Jij, veteraan, herdenkt nu deze makkers;
zij konden na ‘t “Cease Fire” niet naar huis,
maar bleven achter, ver van eigen bodem
met op hun graf een simpel houten kruis.
Jij, veteraan, herdenkt al vele jaren,
omdat dit noodzaak en behoefte is;
jij wilt en kunt jou strijd daar niet vergeten,
ervaart nog steeds het onrecht en gemis.
Jij, veteraan, bezint je vaak in stilte,
over alles wat je ondervond;
niemand weet en voelt dan jou emoties,
alleen een sobat kent de achtergrond.
Jij, veteraan, bezint je op de toekomst;
als straks je laatste uur geslagen heeft,
zal dan jouw strijd totaal worden vergeten?
wat doet de generatie, die dan leeft.
Zorg men dan voor onze monumenten.
die met zoveel respect zijn opgericht?
een volk moet toch zijn doden blijven Eren,
dat is een mede - menselijke plicht!
--------------------------------------------------
Wij hopen in de avond van het leven
Op aandacht en begrip, maar bovenal,
Dat van herinneren, herdenken en bezinnen
De rijke inhoud nooit verarmen zal!
Juli 2006, tekst en declamatie
Auteursrechten, mevrouw A, G. Steenstra.
|
