Opdat wij niet vergeten

Toespraak van de heer Piet Luteijn - 4 mei 2002

Bij het onthullen van de namen van onze gesneuvelde militairen gaan mijn gedachten 62 jaar terug naar te tijd toen ik hier in Den Dungen als militair aan de Zuid-Willemsvaart in stelling zat en ingedeeld was bij de zware mitrailleurs.

Ik herinner mij nog dat Majoor Döbken naast ons stond en ik dacht altijd, dat officieren en zeker officieren van een hogere rang van achter het front de commando’s doorgaven naar de voorste linies.

Majoor Döbken stond naast ons in de voorste linie en toen het Duitse leger hun marsch voortzette richting Den Dungen sprak Majoor Döbken met rustige stem, “Jongens niet bang zijn hoor we kunnen ze best aan”.

Toen de vijand naderbij kwam besloot Majoor Döbken tot een tegenaanval. Hij gaf geen commando’s, vroeg aan een infanterist zijn geweer en ging voorop.

Toen de vijand ons genaderd waren sprong de vonk over, de hel brak los en we zaten tuschen vuur en ijzer. Majoor Döbken is toen gesneuveld en ik ben er heilig van overtuigd dat hij niet van plan was zich zonder meer over te geven.

Hij was niet van plan om met zijn handen naar boven voor de vijand te staan.

Majoor Döbken koos bewust voor de tegen aanval en is gesneuveld voor Koningin en Vaderland.

Ook de namen van sergeant Jan Jansen van Dam en soldaat Abraham van Lenten die hier voorkomen op het monument zijn hier gesneuveld. Ook zij gaven het grootste offer dat denkbaar is, hun jonge leven voor onze vrijheid.

Ik bedank de organisatie, het Oranje Comité, wethouder mevrouw van de Wassenberg, Pastor van Beurden voor het gebed, en Harmonie Wilhelmina alsmede het koor voor de betrokkenheid en voor de omlijsting bij deze herdenking.

Laat dit monument in uw gemeente, een baken zijn, om met ons allen mee te werken voor een betere wereld zonder oorlog en zonder ellende.

Hierbij denk ik terug, aan jaren geleden, aan de wekelijkse radio praatje van Pater de Greeve, zijn eindpunt was: “Verbeterd de wereld, begin bij jezelf!”

Ook wil ik dhr. Minkels bedanken, maar vooral dhr. Schuurmans die mij heeft opgespoord. Ik was namelijk spoorloos.

Eenmaal heb ik hier een herdenking meegemaakt, dat was het jaar na de invasie nu 61 jaar geleden. Er stond bij ons in de krant, de Zeeuwse krant, dat er een herdenking zou zijn in Den Dungen van het 14 RI, mijn regiment. Ik ben er toen geweest. De gesneuvelden lagen midden in Den Dungen begraven en na de herdenking hoorde ik, dat de gesneuvelden herbegraven zouden worden, zodat ik dacht dat het eenmalig was.

Ik heb naderhand nooit iets meer gehoord, tot dit jaar eind januari.Toen kwam er een telefoontje van dhr. Schuurmans die mij opgespoord had en mij uitnodigde deze herdenking bij te wonen.

Daarna ben ik hier geweest (op 4 April) om kennis te maken met familie Schuurmans en met dhr. Minkels. Dat was een echte Brabantse gastvrijheid die ik hier ondervond, dus heb ik natuurlijk besloten om hier aanwezig te zijn bij deze herdenking.

Ik bedank iedereen voor de hulp die mij geboden is om hier aanwezig te kunnen zijn.

Dank je wel.

Deze tekst is gepubliceerd met toestemming van de heer P. Luteijn