Opdat wij niet vergeten

Gebeurtenissen door de jaren heen  

De samenwerking moet goed zijn gezien dat wij mede moeten zorgen voor elektriciteit (voor geluidsinstallatie) en voor de bloemen (kransen) die vóór de herdenkingsplechtigheid bij ons worden bezorgd. Daarvoor moeten wij dan even een plaatsje  maken, om beschadigingen daaraan te voorkomen. Ook zorgen wij ervoor dat de wat oudere bezoekers, die wat vroeger zijn gekomen vóór de herdenking, bij ons binnen kunnen lopen vooral bij slechter of koud weer. Zij kunnen dan een kopje koffie nemen bij ons in de keuken, die altijd klaar staat. 

Wij hebben door de jaren heen met drie verschillende organisaties te maken gehad. De eerste was VeViVo die het monument heeft opgericht. Direct na het opheffen van VeViVo (omstreeks 1976), kwam er in Den Dungen een nieuwe organisatie met de naam, “Stichting Gemeenschapszin”. Deze stichting stond hetzelfde doel na als VeViVo. Op haar beurt is  “Stichting Gemeenschapszin” weer overgegaan naar de tegenwoordige Stichting, “Oranje Comité” geheten. De heer Ad van Emmerik was de eerste voorzitter van het Oranje Comité.

Zo kwam de heer van Ad van  Emmerik ieder jaar tijdig bij mijn vader over de voorbereidingen betreffende de komende herdenking praten. De heer van Emmerik heeft, zover ik weet, dat altijd op correcte wijze gedaan. Ik heb het vermoeden dat hij dat ruim 20 jaar lang de voorbereidingen verzorgde zoals, geluid, het afzetten van de straatweg vele werkzaamheden die daaraan verbonden waren

De gemeente, met name burgemeester F. Speetjens en secretaris H. van den Brand zorgden hoofdzakelijk voor de invulling van de herdenking. Zij maakte afspraken met de personen die aan de herdenking deelnamen, de gemeente deed de uitnodigingen. In het jaar 1990 waren dat,  de organisatie Market Garden, de oud-strijders de heer A.D.Goedegebuure en de heer J. Scheele, Indiëgangers en afgevaardigde van onze parochie. Zij  hadden allen  bloemenlegging gedaan. 

In 1995 was het waarnemend burgemeester,  W. de Laat die de herdenking begeleiden. Ook in dat jaar was er een speciale herdenking omdat het vijftig jaar geleden was,  dat wij onze vrijheid hadden teruggekregen. Afgevaardigde van gemeente Den Dungen hebben het vele werk gedaan om dat alles volledig te doen slagen.  

Ook burgemeester G.J.J.Schinck, heeft zijn bijdragen gegeven om een herdenkingen te leiden, alsook heeft hij medegewerkt om de plaquette, met de namen van de gesneuvelden daarop,  op het monument te realiseren in 2002. 

Het Oranje Comité organiseert nu op een andere manier de herdenking, dan voor de herindeling het in Den Dungen de gewoonte was. Dat deden toen de ambtenaren zelf vanuit het gemeentehuis.

De tegenwoordige voorzitter van het Oranje Comité is, mevrouw J.H.M.M. Maas. Zij heeft  met de leden van het Oranje Comité de taak om namens de gemeente Sint-Michielsgestel de herdenking te organiseren. Er mag terecht gezegd worden dat mevrouw Maas, die sinds 2000 voorzitter is,  de herdenkingen op een correcte wijzen organiseert.

De herdenking van 2002, was  voor mij persoonlijk een heel bijzonder herdenking. Oud-strijders Piet Luteijn en Jan Scheele onthulden de  plaquette  waar de namen van de gesneuvelden militairen op staan.

“Na 62 jaar kreeg het monument zijn namen”  werd er in een van de  toespraken uitgesproken.

Jammer dat het  die avond zo’n slecht en regenachtig weer was tijdens de herdenking.

In de laatste jaren worden de schoolkinderen uit ons dorp ook bij de herdenkingen betrokken. Er worden door hen gedichten voorgelezen en er worden zelfs witte postduiven (hebben wij zelf) losgelaten tijdens de herdenking.

Toespraken worden gedaan door de burgemeester of de wethouder van de gemeente. Ook  de oud-strijders hebben soms een toespraak. Er is een zangkoor “vocalise” aanwezig terwijl Harmonie Wilhelmina (al vanaf 1970) aangepaste herdenkingsmuziek, de Last Post en het Wilhelmus ten gehore brengt. Pastor van Beurden van onze parochie,  heeft het pastorale gedeelte en doet meestal ook een toespraak. Ook het plaatselijke gilde Sint Catherina, is door al die jaren heen bij de herdenking aanwezig geweest. Zij maken ieder jaar met hun aanwezigheid en de vendelgroet,  aan het monument de herdenking  tot een fraai geheel. Het “Oranje Comité” heeft hierbij de belangrijkste functie om dit alles respectvol te organiseren.

De herdenking is mede daardoor een zeer druk bezochte bijeenkomst waar jong en oud aan deelnemen. Na de herdenking zorgen wij voor de diegene die betrokken zijn bij de  organisatie voor koffie of andere dranken.  De genodigden die direct verbonden zijn bij de herdenking zelf, zoals gemeente afgevaardigde, oud-strijders, Indië-gangers en anderen  betrokkenen,  komen meestal ook na de herdenking even aan de keukentafel napraten. De gesprekken die er dan plaatsvinden gaan meestal over de zojuist afgelopen herdenking en over het verleden, dus over de oorlogstijd. 

Doordat deze mensen na de herdenking(die soms emotioneel zijn) praten de gasten nog even na onder elkaar, en zo gaat het gesprek langzaam  weer terug naar het dagelijkse leven. Wij  doen dit zo al sinds 1970,  en doen dat heel graag.  

In 2002,  hebben wij de bereikbaarheid verbeterd door middel van een duiker in de sloot te leggen. Daardoor ontstond er  een dammetje zodat de bezoeker via de Groene Weide aan het monument kan komen.

De plaquette is door firma van Baast uit onze gemeente op het monument geplaatst. Hij had de opdracht van de gemeente gekregen om de plaquette te maken. Ook het begeleidingsbordje heeft hij,  op de door ons gemaakte plateautje,  aangebracht.   

Het  begeleidingsbordje was het idee van dorpsgenoot, de heer Jacques van Eekelen. Hij  vond het wenselijk dat bezoekers aan het monument de gebeurtenissen op de Poeldonk moesten kunnen lezen. In eerste instantie dacht ik, is dit wel echt nodig. Maar nu wij de reacties van de vele bezoekers ter plaatsen hebben aangehoord kunnen we vaststellen dat het heel goed is dat het begeleidingsbordje er nu staat.

Omdat de heer Jacques van Eekelen enige ervaring heeft als schrijver over de oorlogsgeschiedenis, had ik hem benaderd voor het schrijven van de tekst.

Hieronder de tekst zoals het door de heer van Eekelen, kort maar zorgvuldig is samengevat. 

                                       Poeldonk – 12 Mei 1940

Bij de Duitse inval van Nederland op 10 mei braken de Duitsers al snel door de Peelraamstelling. De Nederlandse troepen moesten zich terugtrekken achter de Zuid-Willemsvaart. Maar ook deze linie kon niet lang verdedigd worden vanwege de grote Duitse overmacht. Wel werd bij de Dungense brug op de Poeldonk, op Pinksterzondag 12 mei, nog een hard gevecht geleverd met een Duitse verkenningseenheid. Het Nederlandse leger streed hier met grote moed en dapperheid.

Drie Nederlandse en acht Duitse militairen sneuvelden en aan beide zijden vielen gewonden. Bij dit treffen werden diverse boerderijen in brand geschoten en de bevolking werd naar het dorp verdreven. Ook onder de bevolking viel een slachtoffer, een jongen van dertien jaar.

Ieder jaar op 4 mei, de dag van de Nationale Dodenherdenking, worden de gevallenen bij dit monument herdacht.    

Met dank aan de heer van Eekelen, voor het schrijven van het begeleidingsbordje.

Ook in 2003 heeft er weer een goede herdenking plaatsgevonden

Hiervan staan er enkele foto’s in de fotogalerij 2003.