Opdat wij niet vergeten

Toespraak van de heer J. Scheele - 4 mei 2002.

Den Dungen 2002,

Er is weer een jaar gepasseerd en vandaag staan wij hier met z’n allen i.v.m. de dodenherdenking. Toch ligt dit jaar het accent iets anders voor wat betreft het monument.

Was het voordien een symbool voor een algehele herdenking, nu heeft het toch een andere, een diepere betekenis gekregen.

Een gedenkplaat met de namen van de militairen van het 3de bataljon 14de Regiment Infanterie, die hier op 12 mei 1940 zijn gesneuveld, zal straks worden onthuld.

We kunnen nu zeggen dat het een militairmonument geworden is, dat aangeeft dat de bevolking van Den Dungen daadwerkelijk heeft ondervonden wat oorlog, dood en verderf betekent. Het is ook een waardevolle aanvulling voor de geschiedenis van Den Dungen.

Wij, als veteranen van Mei 1940 willen hier aan allen, die op enigerlei wijze hebben meegewerkt om dit tot stand te brengen, onze bijzondere dank en waardering uitspreken.

Zeer aangrijpend is ook de tekst die bij de namen vermeld staan.

Deze luidt als volgt:

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

Een korte zin met een geweldige inhoud.

Een bijzondere zin voor iedereen om in-en aan te vullen

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

Na zoveel jaren is een terugblik altijd waardevol, want hetgeen toen plaats vond is voor de jeugd nauwelijks te begrijpen en moeilijk onder worden te brengen door de oude generatie.

Toen in 1939 het Nederlandse leger werd gemobiliseerd, werden er 15 lichtingen opgeroepen. De Jongste militair was toen 20 jaar en de oudste was 35 jaar.

Vandaag de dag is de jongste nu 83 jaar en de oudste zou 98 jaar kunnen zijn. Nog enkele jaren en onze generatie is er niet meer.

Daarom doe ik een oproep op de jeugd van nu om de fakkel over te nemen en deze herdenking voort te zetten tot in de lengte van dagen.

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

Het verleden verzwijgen zou een grote fout zijn en daarom is terugdenken geen koele benadering, maar weergeven wat je als volk in zijn geheel meemaakt.

Immers, achter elke gesneuvelde soldaat staat een gehele familie, die treuren om het verlies van hun geliefde. Maar ook een vriendenkring, een kerk, een werkkring, een plaats in de maatschappij, het is één lang verhaal, dat hoort bij de naam van de overledenen.

Het spreekwoord zegt: De tijd heelt alle wonden, en dat is wel zo, maar de littekens blijven altijd.

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

Leven in vrijheid. Wij vinden het vanzelfsprekend. We hebben er toch recht op?

Maar vrijheid is niet iets dat uit zichzelf komt, dat merken we iedere dag via radio, kranten en t.v.

De meeste schokkende beelden zien we daar en het is onvoorstelbaar wat de ene mens de andere aandoet. Wij in Nederland, die het voorrecht hebben om in vrede te leven kunnen aan dit alles niet voorbijgaan. We moeten ons hierbij betrokken voelen en al hebben we dikwijls een gevoel van machteloosheid, we mogen niet werkloos toezien.

We moeten streven naar vrede en veiligheid zonder grenzen, want wij leven in een wereld die van ons allemaal is.

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

Straks houden wij onze jaarlijkse 2 minuten stilte, maar voor diegenen die toen een offer gebracht hebben door het sneuvelen van iemand uit hun eigen kring, blijft het iedere dag, jaar in jaar uit een herdenking zonder einde. De kinderen, echtgenoten, de vaders en moeders, zij hebben en hadden hun eigen stilte, een doodse stilte, een stilte met wanhoop en tranen om hun mannen, broers, vaders en zonen die nooit weer terugkwamen.

“OPDAT WIJ NIET VERGETEN”

J.Scheele

Veteraan mei 1940

Deze tekst is gepubliceerd met toestemming van de heer J.Scheele.