Daar slaapt...

Opdat wij niet vergeten

Home Omhoog Site wijzigingen Links Bronnen Disclaimer

Omhoog

Dáár slaapt majoor Döbken. Mei 1940

Tot hen, die zijn leven voor ons land hebben veil (voor iets zijn leven ervoor willen offeren) gehad, behoort de gep. luitenant kolonel E.G. Döbken, van het K.N.I.L., die als reserve - majoor commandant van het III bataljon van het 14e regiment Infanterie gesneuveld is. Hij had tot taak den aanvaller zoolang mogelijk tegen te houden en trok met zijn bataljon terug toen de overmacht van twee kanten tegelijk hem daartoe dwong. Onverschrokken, en zijn manschappen het goede voorbeeld gevende, streed hij in de voorste gelederen in Den Dungen, ten Zuid – oosten van ’s-Hertogenbosch bij de Zuid-Willemsvaart de doodende kogel hem trof.

Daar in Den Dungen op het Heilig Hartplein heeft majoor Döbken zijn laatste rustplaats gevonden en aan de prov. Noord-Brab. en ’s-Hertogenbosche Crt. ontleenen we:

Den Dungen is een mooi dorp, want daar leeft de eenvoud, de gemoedelijkheid, de verknochtheid eener kleine gemeenschap. Daar staat de kerk als beschermster boven de lage huizen en bij de hooge muren rusten de dooden onder de steenen kruisen.

Rechts van de kerk staat de goede Jezus, de handen zegenend over de aarde. En aan zijn voeten rusten in twee graven; drie Nederlandse Militairen, een majoor, een sergeant en een soldaat, en daarachter “ruhen 8 Deutsche soldaten, gestorben 12-5 -1940”

Hortensia’s bloeien op de graven; verwelkte bloemen getuigen van eerbetoon. Op het graf van den majoor Döbken ligt een immortellenkrans: vergaan tot bruine dorheid. De Duitsche en de Nederlandse helmen symboliseeren het militair karakter van die er voor altijd rusten.

En men gaat peinzen. Wie waren de acht Duitschers, die door den kogel werden getroffen in een dorp, waarvan ze nimmer hoorden en tegen mannen strijdend, die hun vijanden niet konden en wilden zijn? Vanwaar kwamen die mannen? Zullen de plaatsen waar zij liggen, ooit bekend worden aan de nabestaande? Waren zij strijdlustig of koesterden zij den vrede in hun hart? Zullen er vrouwen en kinderen om hen weenen? Hoeveel aardsche illusies liggen er met die elf begraven daar onder de zegende handen van den Christus?

Daar ligt den majoor, die in Indië zijn officiersloopbaan voltooide en weergekeerd in zijn vaderland, direct naar de wapenen greep om zijn land te helpen. Hij, de man, die zijn leven sleet in de tropen, vond rust in een Brabantsch dorpske.

Rechts van hem liggen: een sergeant en een soldaat, twee jonge Nederlanders dien het vijandelijk lood trof toen de oorlog nog geen dag had geduurd. Wij lazen hun namen, gewoone Nederlandsche namen, maar die van hun graf af lezende, het aureool kregen van offervaardigheid, van dapperheid, van onversaagdheid en van hoog vaderlanderschap.

Aan hun graven te staan en te peinzen verzoent veel in eigen lot.

De menschen gaven hun leven voor anderen. En over hen houdt Jezus de handen zegenend en den ernstigen blik over de wereld gericht.

Overgenomen, kranten knipsel Mei 1940. (Prov. Noord-Brab. en ’s-Hertogenbossche Crt.)

 
Copyright © 2003-2017 by www.monumentpoeldonk.nl.
Website maintenance by DABBLER Productions NL

Laatste wijziging 20-08-2017 15:30:02

      Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand,of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën,opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Het is niet toegestaan om bovenstaande te gebruiken voor commerciële doeleinden.